به گزارش اگزیم نیوز، پایگاه خبری پاکستان آبزرور در مقاله‌ای نوشت، پیشنهاد اخیر ایران به پاکستان و قیمت‌های مقرون به صرفه‌ برای نفت، برق و گاز پیشنهادی، پتانسیل بسیار زیادی دارد.

این پیشنهادها فرصت طلایی برای پاکستان برای غلبه بر بحران انرژی و بهبود وضعیت اقتصادیش ایجاد می‌کند. پاکستان با کمبود شدید انرژی مواجه است که بر تولید صنعتی، تولیدات کشاورزی و مصرف داخلی آن تأثیر می‌گذارد.

این کشور بیشتر نفت و گاز مورد نیاز خود را از کشورهای دیگر وارد می‌کند و این اقدام بار سنگینی بر ذخایر ارزی آن وارد می‌کند و کسری تجاری آن را افزایش می‌دهد.

علاوه بر این، پاکستان باید با تحریم‌های آمریکا علیه ایران کنار بیاید؛ تحریم‌هایی که مانع از تکمیل پروژه خط لوله انتقال گاز ایران به پاکستان شده است. روند احداث این خط لوله از سال ۲۰۱۰ آغاز شده است.

این پروژه در سال ۱۹۵۰ طرح‌ریزی شد و در سال ۲۰۱۰، با وجود مخالفت آمریکا، ۲ طرف بر سر یک قرارداد ۲۵ ساله و احداث خط لوله ۲ هزار و ۷۷۵ کیلومتری که گاز ایران را از عسلویه به مولتان پاکستان ارسال می‌کند، به توافق رسیدند. هزینه اولیه این پروژه ۷.۵ میلیارد دلار برآورد شده بود.

پاکستان به این گاز نیاز دارد زیرا با کمبود مداوم برق مواجه است و در مناطق روستایی خاموشی‌های ۱۸ ساعته و در شهرها ۶ تا ۱۰ ساعته را تجربه می‌کند. کسب وکارهایی که قادر به خرید ژنراتورهای برق پشتیبان نیستند، باید با توقف تولید کنار بیایند.

اگر ایران بتواند انرژی ارزان برای پاکستان فراهم کند، اسلام‌آباد باید از آن بهره‌مند شود.

نویسنده این مقاله‌ این سوال را مطرح می‌کند که چطور هند با وجود تحریم‌های آمریکا می‌تواند از ایران در حجم‌های زیاد نفت بخرد و توافق‌های زیرساختی بزرگ با این کشور منعقد کند اما ما نمی‌توانیم؟

از سوی دیگر، ایران دارای ذخایر فراوان نفت و گاز است که می‌تواند آن را با قیمت پایین به پاکستان صادر کند؛ همچنین تهران می‌تواند مازاد برق خود را از طریق خطوط انتقال موجود به پاکستان عرضه کند.

ایران بارها پیشنهاد فروش این محصولات انرژی را به پاکستان داده است اما پاکستان به دلیل موانع مختلف سیاسی و دیپلماتیک نتوانسته آنها را بپذیرد.

نویسنده معتقد است که پاکستان باید از پیشنهاد ایران استفاده کند و در یک معامله‌ دوجانبه سودمند که تحریم‌های آمریکا را نقض نکند، مذاکره کند. این اقدام نه تنها کمک می‌کند تا پاکستان نیازهای انرژی خود را تامین کند بلکه روابطش با ایران را که یک کشور همسایه و شریک راهبردی است، تقویت می‌کند؛ پاکستان همچنین باید امکان از سرگیری پروژه خط لوله انتقال گاز ایران را بررسی کند؛ این پروژه راه‌حلی بلندمدت برای امنیت انرژی این کشور فراهم می‌کند.

در ادامه نویسنده آورده است: پاکستان و ایران از نظر فرهنگی، مذهبی، تاریخی و جغرافیایی اشتراک‌های بسیاری دارند. آنها باید در زمینه‌های تجاری، بازرگانی، گردشگری، آموزش و دفاعی با یکدیگر همکاری کنند. آنها همچنین باید برای تقویت صلح و ثبات منطقه و مقابله با تهدیدهای ناشی از تروریسم و افراط‌ گرایی همکاری کنند؛ به‌علاوه، توصیه می‌شود، پاکستان مزایای بالقوه پیشنهاد ارائه شده از سوی ایران را بررسی کند. این پیشنهاد مربوط به دستیابی به منابع انرژی مقرون به صرفه است، استفاده از این پیشنهاد می‌تواند به سود امنیت انرژی و ثبات اقتصادی پاکستان باشد.